Yaşam öyküleri ve inanç gelişimi
Özet Görüntüleme: 140 / PDF İndirme: 50
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10792324Anahtar Kelimeler:
Din psikolojisi, İnanç gelişimi, Yaşam öyküsü, Deneyim, Tanrı tasavvuru, Psychology of Religion, Belief, Life story, Development, Experience, Conception of GodÖzet
Bu çalışma Adana ili içerisinde cinsiyet, yaş, eğitim, farklı din ve mezheplere mensup 10 kişiyle birlikte yapılmıştır. Bu mülakatlar yoluyla elde edilen veriler aracılığıyla yaşam öyküsünü oluşturan önemli temalar belirlenerek bu temalar içerisinde inanç gelişimini etkileyen faktörlere değinilmiştir. İnanç gelişimi dış çevrenin ve bireyin içsel süreçlerinden etkilenmektedir. Dış çevrede olup bitenler kişinin içine doğduğu aile ortamı, arkadaşları, öğretmenlerinden başlayarak inancını şekillendirmektedir. Bireyin tecrübe ettiği önemli yaşamsal olaylar; krizler, kayıplar, evlilik, ebeveyn olma gibi durumlar iç dünyasını etkilemektedir. Bunun sosyokültürel ortam, değerler, inançlar, gelenek ve görenekler, toplumsal beklentiler bireyi kendi aile ve iç dünyası dışında etkileyen diğer unsurlar arasında yer almaktadır. Araştırma da genel olarak bir insanın yaşamında onu etkileyecek yaşam olayları ve bu olayların inanç gelişimine etkilerinden bahsedilmiştir. Araştırmaya katılan bireylerin tümü çocukluk döneminde anne-babalarından veya çevresinde bulunan kişilerden dini yönden eğitim, telkin veya tavsiye almıştır. Bunun sonucunda çocukluk döneminde Tanrı’ya inandıklarını ve dua ettiklerini fakat zaman içerisinde edindikleri deneyimler dolayısıyla inançlarının değiştiğini ve dinsel inanışlardan uzaklaştığını söylemişlerdir. Diğer yandan yaşadığı üzüntü verici olayların etkisiyle inançlarının güçlendiğini ve kendini Tanrı’ya daha yakın hisseden katılımcılar araştırmamıza dâhil olmuştur. Anne-baba tutumunun ya da kritik yaşam olaylarının inanç gelişimini etkilemediği sonuçlara rastlanmıştır. İnanç gelişiminin yaşam öykülerinde etkisi incelendiğinde dinin genel olarak toplumsal yönden değerlendirildiği ortaya çıkarılmıştır. Dinin özünü yani kendisini eleştiren katılımcılar bulunmakla birlikte büyük bir çoğunluk dini yaşayış tarzlarını eleştirmişlerdir. Dini yaşayan insanların davranış ve tutumları inanç gelişimini etkileyen önemli etkenler arasında yerini almıştır. Tanrı tasavvurunun dini bakış açısına bağlı olarak değişime uğramaktadır. Dinden uzaklaşan bireylerin aynı zamanda Tanrı hakkında sorgulamalar yaptıkları gözlenmiştir.
Referanslar
Akdemir, B. –S. (2021). William James’in Mistik Tecrübe Tahlili Fenomenolojik mi Yoksa Felsefi midir?. Eskiyeni, 43, 213-236.
Bulut, S. (2014). Yaşam Öyküsü Araştırması. International Journal of Human Sciences 11/1, 880-895.
Braun, V. - Clarke, V. (2019). Psikolojide Tematik Analizin Kullanımı, ENAD 7, 873-898.
Çekmez, E.- Yıldız, C. - Bütüner, S. Ö. (2012). Phenomenographic Researh Method. EFMED 6(2), 77-102.
Çelik, Z. (2013). Yaşlılık Döneminde Tanrı Tasavvuru ve Benlik Saygısı. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Doğan, L. (1979). Din ve Toplum. Sosyoloji Konferansları.
Eryılmaz, A. (2011). Yaşam Boyu Gelişim Yaklaşımı. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 3(1), 49-66.
Güven, M. (2012). Kültürün Bir Unsuru Olarak Din”. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 1(1), 933-948.
Hacıkeleşoğlu, H. (2020). Ebeveyn Tutumları ve Kişilik Özelliklerinin Tanrı Tasavvuru İle İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Hayta, A. (2017). Bağlanma Kuramı ve Tanrı Tasavvuru İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Bursa.
Kaya, Z. (2015). Din Eğitimi Açısından İnanç Gelişim Teorisi Üzerine Bir Araştırma ve Değerlendirme. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.
Kayıklık, H. (2005). Bireysel Yaşamda Dinsel Değişim. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5(2), 2-23.
Kılavuz, M. A. (2005). Yaşlanma Sürecinin Dinî Gelişime Etkileri. UÜİFD, 14(2), 97-112.
Koç, M. (2008). Yetişkinlik Döneminde Dindarlık ile Benlik Kavramı Değişkenleri Arasındaki İlişki. Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Bursa.
Köylü, M. ( 2004). Çocukluk Dönemi İnanç Gelişimi ve Din Eğitimi. AÜİFD, XIV(11), 137-154.
Mehmedoğlu, A U. (2000). İman Bilincinin Evreleri. MÜİFD, 19, 87-107.
Mengüşoğlu, T. (1952). Felsefi Antropoloji Bakımından Tecrübe Mefhumunun Tahlili. Felsefe Arşivi, 3(12), 136-161.
Ok, Ü. (2007). İnanç Psikolojisi Hayatı Anlamlandırma Biçiminin Yaşam Boyu Gelişimi. Sivas.
Saban, A. - Ersoy, A. (2019). Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Spinks, G. S. (2008). Psikoloji ve Din”. Çev. Bozkurt Koç& Zeynep Özcan. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13(1), 307-318.
Tutku, K. N. (2019). Gençlik Dönemi İnanç Gelişimi ve Eğitiminde Etkili Olan Faktörler Üzerine Bir Araştırma. Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
Topuz, İ. (2003). Dini Gelişim Seviyeleri ile Dini Başa Çıkma Tutumları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Bursa.
Ummanel, A. - Dilek, A. (2016). Gelişim ve Öğrenme. Researchgate, European University of Lefke.
Ulu, M. (2016). İnanç Gelişim Teorisi: İnanç Aşamaları. Bilimname Düşünce Platformu, XXX, 2016/1.
Yavuz, K. (2013). Günümüzde İnancın Psikolojisi. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Tanım Tenkit Teori
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.